Blog Daniella van GEnt

HET LEVEN LEERT JE HOE HET TE LEVEN
​
Dit is een mooie quote van Tony Bennett, beroemd jazz zanger. Hij zei deze woorden in de documentaire film over Amy Winehouse. Dat het zo zonde was dat Amy niet het leven de tijd heeft gegund haar het leven te leren. Ik vond dit een heel mooi inzicht van meneer Bennett over het leven. Want worstelen met, hoe het leven te leven, doen we allemaal van tijd tot tijd.

LIFE TEACHER
Ik ben dan nu wel gecertificeerd lifeschool teacher, maar ook ik ken de hoge pieken en diepe dalen van het leven. Met mijn 43 levensjaren op de teller, mag ik mezelf wel een redelijk ervaringsdeskundige noemen inmiddels. Anders had ik het ook niet aangedurfd om lifeschool teacher te worden. Maar het was gewoon tijd om kennis en kunde te gaan delen met andere mensen. Een beetje hulp is altijd wenselijk nietwaar? Hulp van een mens dat graag andere mensen helpt. Mijn hart wordt daar warm van, dus ja dan moet je daar gewoon wat mee gaan doen. How can I serve? Staat boven mijn wie ik ben tekstje op deze site. Al een jaartje of wat speel ik met die vraag. Want tuurlijk gebeurd het leven gewoon terwijl je andere plannen maakt. Maar inmiddels weet ik ook dat ik er veel bewuster mee bezig kan zijn hoe ik wil dat mijn leven gaat.

PING PONG BAL VAN VREUGDE 
Het leven overkomt me niet langer, maar wordt door mij geleefd. Dat gaat met vallen en opstaan. Nog vaak genoeg loop ik te hard van stapel. Laat ik mijn emoties de overhand nemen. Ik ben nu eenmaal een zeer emotionele doener. Niets erg hoor, maar het is wel handiger als ik eerst even tot bedaren kom voordat ik een beslissing neem. Emoties, ze helpen mij te voelen. Zo heb ik al mijn belangrijke keuzes gemaakt in mijn leven. Iets voelt goed of voelt niet goed, meer smaken zijn er niet. Zeker weten doe ik niets, dat weet ik pas als ik bij de uitkomst ervan gekomen ben. In de tussentijd leef ik dan maar gewoon mijn verhaal. Met bij behorende hobbels en bobbels, tranen van het lachen en tranen van intens verdriet. 
Patty Harpenau, door haar heb ik geleerd niet meer als een soort van ping pong bal van vreugde moment naar diep zwart gat moment te leven, maar daar meer in het midden van te blijven. Goddank nog vaak genoeg momenten dat de tranen van het lachen over mijn wangen rollen. Nu ik zo opschrijf, eigenlijk steeds vaker en meer. Ik zie de zonnige kant veel beter, nu ik weet dat tranen van verdriet de donkere kant van het leven is. En vooral hoe ik daar mee om moet gaan. Want verdriet hoort ook bij het leven.

BEWUST LEVEN
Het is niet zo dat ik me niet meer gekwetst voel door anderen. Nee we blijven allemaal wel gewoon mensen, met daarbij behorende menselijke eigenschappen. Ook ik sta nog wel eens te snel met mijn oordeel klaar. Ik ben geen moeder Theresa, laat staan de heilige maagd Maria. Ik doe ook wel eens bot en afstandelijk. Ook zijn bad hair en bad mood days mij niet vreemd. Je weet wel van die dagen, dat je je teen venijnig zeer doet aan het keuken trapje, je daarna een glas uit je handen laat kletteren in duizend stukjes, om vervolgens tomatensaus op je witte t- shirt te morsen. Het enige witte shirt dat geen onherstelbare vlekken had. Daar wordt je gewoon niet vrolijker van. Ik weet dat er nog vele van dat soort dagen zullen volgen zolang als ik mag leven. Maar de wetenschap dat ze wel minder zijn geworden naar mate ik bewuster ben gaan leven, is zeer prettig. Als ik nu een zeer onhandige dag heb, ga ik bewust even zitten en me afvragen waarom dat gebeurd. Op zulke dagen komt er nu altijd een moment waarop ik tegen mezelf zeg; “wacht even Daan, volgens mij probeert het leven je iets duidelijk te maken. Misschien moet je even pauze nemen vandaag. Gewoon de rest van deze dag pauze. Kop thee zetten, goed boek erbij, in je luie stoel, en lezen maar. Gewoon even niets”.  Dus niet door blijven ploeteren en denderen, want; potdorrie het werk moet af, en het huis moet schoon, en de kinderen aandacht en niet alweer tosti’s met fruit salade als avondeten. Tosti’s met alleen kaas en een bak fruit #ik reken het goed#rederlijk in de buurt van schijf van 5.

HET LEVEN WERKT ALS EEN WIPWAP
Ik had dit niet gekund als ik niet geleerd had in lifeschool dat het leven werkt als een wipwap. En dat het dus de kunst is om balans te vinden op die wipwap. Het leven zich laten ontvouwen. Niet duwen, trekken, pushen, forceren, en alles op wilskracht doen. Natuurlijk gebeuren er dan dingen wel, je houdt het alleen niet zo lang vol omdat het veel energie kost. Het leven laten ontvouwen is niet altijd even makkelijk. Ik ben nogal een doener, en dus kost dat het zich laten ontvouwen mij geduld, op mijn handen zitten, en vooral  die mug de mug te laten en niet de kudde olifanten of beter gezegd mammoets die ik de neiging heb ervan te maken. Mijn emoties een beetje streng toespreken helpt ook. “Fijn dat jullie er zijn, maar nee ik ga jullie niet het woord laten voeren voor mij en namens mij.” In plaats van de bal oppakken omdat het is wat ik nu eenmaal altijd al doe, laat ik ‘m liggen daar waar die hoort. Dit ging uiteraard niet zomaar in 1 keer goed. Ik heb best nog wel wat momenten gehad dat ik zeer geëmotioneerd recht vanuit het hart reageerde, met de beste bedoelingen. Met als gevolg dat die ander mijn dan nog meer op het hart kon trappen, want het lag er tenslotte toch al open en bloot en zeer kwetsbaar te zijn. Pas toen ik begreep dat het beter was om de stelregel te hanteren; het zoeken opgeven en dan; wat als ik niets doe, wat zal er dan gebeuren? Pas toen ik dit bewust elke keer deed als er zich een situatie voordeed, zijn de dingen anders gaan lopen in mijn leven. Alsof het leven in 1 klap heel helder wordt. Net als na het laten laseren van je ogen en je jarenlang -5 hebt gehad, en je nu gewoon ineens kan zien zonder hulpstukken.

LIFESCHOOL IS EEN BOOTCAMP VOOR HET EGO 
Je doet je ogen open en je ziet gewoon alles scherp en duidelijk. Zo is het me vergaan na de lifeschool. Ik ga hier niet lopen beweren dat het een appeltje eitje is. Zeker niet. Het ego is er ook nog. Lifeschool is een soort van bootcamp voor het ego. In het begin sputtert het behoorlijk tegen, het puft, steunt en kreunt, en wil dat je volledig met de kont tegen de krib aan gaat. Met de hakken in het zand wil het. Hoezo gaan we opeens niets doen? Moet je niet wat zeggen dan? Moet je niet het initiatief nemen dan? Mijn ego had soms wat last van balorigheid. Ze had de neiging om spiritualiteit belachelijk te maken. Er een beetje de draak mee te steken. Niets erg, als je je er maar bewust van bent dat het slechts je ego is. Deze 7 workshops doen heel wat met je als mens. Ze maken je ziel wakker. Je her ontwaakt. Wie wil er nou niet leren hoe je je diepste verlangen kan vinden en nog mooier, ook kan leven? Weten wie je bent. Dat wil ieder mens. Weten waar je het meest naar verlangd is nog fijner. Als je het leven toestaat jou daar gewoon in te leiden, het pad waar je op loopt laat bijlichten, dan ga je vanzelf ook veel meer van het leven houden.
​
Mijn naam is Daniella, en ik wil graag je lifeschool teacher zijn. Zin het avontuur aan te gaan en je door mij daarin te laten begeleiden? Zaterdag 17 september geef ik workshop 1, ik ontmoet je graag.
 

​